Ik herdenk jou en dus mij.

Ik herdenk omdat ik weet dat het ook mij had kunnen gebeuren.

Ik had een slachtoffer kunnen zijn in de oorlog.

Ik had ook een dader kunnen zijn in de oorlog.

Ik herdenk omdat Mandela, Martin Luther King en Gandhi in mij leven.

En ook Thierry Baudet, Trump, de buurvrouw en Mark Rutte.

Zij lijken allemaal veel meer op mij dan dat ik van ze verschil.

Ik ben een held.

Ik ben een moordenaar.

Ik ben een kunstenaar.

Ik ben een barbaar.

Als we herdenken om de verschillen in mensen te accentueren.

Als we herdenken om goed en kwaad van elkaar te scheiden.

Als we herdenken om mijzelf van jou af te scheiden.

Dan zullen we blijven herdenken.

Dan gaat het nooit over.

Dan zal het virus van het onderscheid, van de grenzen in landen en in mensen, zijn werk met verve blijven doen.

Omdat we verzonnen dat jouw belang niet de mijne is.

Ik herdenk omdat ik in wezen jou ben.

En ja, ik ben een man, een blanke Nederlander, een heteroseksueel, een dit en een dat en een zus en een zo.

Ik herdenk de overeenkomsten tussen jou en mij. Ons verdriet, onze pijn, onze ambitie, onze vreugde, onze angsten, onze onzekerheid, onze kwetsbaarheid.

ONS HART. ONZE ZIEL.

Straks zal ik in twee minuten stilte aan je denken.

En dus aan mijzelf