Een positieve Kruitvat ervaring
…en voer voor leiderschap…

Toegegeven: met enige tegenzin loop ik het Kruitvat binnen. De
volle schappen in de smalle gangpaden en de vaak trage manier
waarop ik geholpen word staat me tegen.

Maar ja, de batterijen voor mijn truttige en heerlijke kerstdraaimolen
waren op en mijn thermometer was kapot. En als we iets in de gaten
moeten houden these days is het onze lichaamstemperatuur, nietwaar?

Na mij door het oerwoud van borstels, poetsproducten, mascara’s en
scheermesaanbiedingen heb geworsteld, kom ik aan bij de kassa-
medewerker. Er is gelukkig maar één wachtende voor mij en dan vraag
ik of ze thermometers verkopen.

“Zeker meneer, dat is in die gang, aan het einde links onderaan.”

Ik zie haar vriendelijkheid door haar mondkapje heen door de stralende
ogen en de warme, opgewekte stem. En dat ‘meneer’ maak ik als meer
dan 25 jaar mee, dus daar geen klachten over.

Terwijl ik zoek helpt zij een andere klant. Ik kan gedurende een seconde
Of 10 mijn thermometer niet vinden. Dan hoor ik de kassamedewerker
spreken tegen de mevrouw die zij helpt:

“Sorry mevrouw, ik help heel even die meneer met het vinden van zijn
product. Ik ben snel weer bij u terug. Is dat goed?”

De vrouw maakt geen bezwaar en mijn kassamedewerker ( ja, nu is ze
mijn kassamedewerker ) loopt het gang pad in en terwijl ze aan mij
vraagt of ik het kan vinden ziet ze aan het begin van het gangpad de
thermometers liggen.

“Nee, ik kan ze niet vinden.”
“O, ik zie het al, ze liggen hier aan het begin.”

Ze wijst ze aan als ik naar haar toe loop.

“Mijn excuses. U kunt hier kiezen uit een aantal modellen. Als u nog vragen
Heeft, dan hoor ik het graag.”

Binnen 10 seconden was ze, zonder enige haast te vertonen, terug bij haar
klant en hielp haar verder.

“Bedankt voor uw geduld mevrouw.”

De drietrapsraket.
Dit soort medewerkers wil iedere leider in de organisatie. De vraag is alleen
wel: hoe komen ze tot dit gedrag? Ik hoor veel managers klagen over de
afwachtende houding van personeel.

In mijn visie zijn er 3 dingen nodig.

1) je vertelt je visie over proactief gedrag, wat dit de persoon in kwestie
en de organisatie oplevert en hoe jij dat concreet voor je ziet.

2) Je leeft het gedrag zelf voor, waardoor zowel jij als je boodschap
geloofwaardig wordt

3) Je gaat in gesprek met de medewerker over wat er in die persoon
speelt over het gewenste gedrag.

Bij de eerste twee kunnen de meesten zich wel iets voorstellen, al zie ik heel
vaak dat leiders zelf niet het gedrag vertonen dat ze van medewerkers vragen.
dan ben je kansloos wat mij betreft, al mag je uiteraard zelf ook stralend
falen en dat ongegeneerd toegeven.

Bij het 3e punt wordt het lastiger.
Veel leiders kunnen zich moeilijk voorstellen dat het moeilijk is om het gedrag
te vertonen dat ik hierboven beschreef, simpelweg omdat zij dit zelf wel doen
en zij dat dan ook van anderen verwachten.

Met andere woorden: je bent zelf de norm van wat anderen ook moeten doen.
Dat is een pijnlijke en zeer ineffectieve vergissing wat mij betreft. Iedereen
heeft een eigen karakter en eigen bagage opgebouwd in het leven en neemt
dat mee in het werk.

Voor punt drie ligt er een prachtige oplossing klaar: als jij als leider in staat
wilt zijn een prachtig gesprek aan te gaan over de innerlijke overwegingen
van je medewerkers, dan zal jij jezelf om te beginnen door en door moeten
kennen.

Zelfkennis levert geld op!
Mijn ervaring is: hoe beter jij jezelf kent in alle hoeken en gaten van je geest,
hoe beter jij zult begrijpen wat er bij je eigen mensen speelt. En dus hoe
beter zij zich begrepen zullen voelen.

Dat creëert een enorm draagvlak voor wat jij van ze verwacht. Want met het
goede gesprek verandert er niets aan de lat waarover jij wilt dat ze springen.
Dat soort leiderschap is effectief ingezette zelfkennis en daar zal je veel
plezier aan beleven.

Net als aan deze proactieve medewerker in het Kruitvat!
Met een leiderschapsgroet,

Gerrit Streekstra.
www.gerritstreekstra.nl
info@gerritstreekstra.nl