Daar sta je dan, met een rechte rug en de schouders net iets te

strak naar achteren. Heb je door dat je schouders net iets te ver naar achteren staan?

Ik hoop het, want dan kan je erop ingrijpen als je dat zou willen.

Ik begrijp het wel. Dit is een belangrijk moment voor jou als leider.

De boodschap moet echt overkomen. De content is doorgenomen met

HRM, met communicatie, met je MT, met je partner.

Het nieuwe jaar komt er langzaamaan aan. na dit moeilijke jaar van thuiswerken,

van onzekerheid, van afscheid ook soms, van dingen omgooien en opnieuw

beginnen, na dit jaar wil je een toekomstperspectief schetsen.

Iets dat hoop geeft en niet vals is.

Een werkelijk nieuw begin voor je toko waar je de handen voor op elkaar krijgt.

Je wilt eerlijk zijn en niet somber. Je wilt vertrouwen uitstralen, zelfs als dat niet helemaal 100%…….

Steeds als deze zin door je hoofd spookt, stok je.

Je voelt je dan gevangen. Of nee, in een spagaat. Jij wilt het zeggen zoals het

is en tegelijkertijd de frontman zijn die de mensen een hart onder de riem

steekt.

Hoe combineer je een vrolijk, mooi begin met cijfers die er niet om liegen?

Daar sta je dan. Je oefent de woorden, je proeft ze en test ze uit. Voor de

spiegel sta je daar, voor je gevoel een beetje potsierlijk, te kijken naar

jezelf die een speech voorbereid als een jongetje die een spreekbeurt

geeft op de lagere school.

Je kunt er gelukkig ook om lachen,

Het gestuntel, de irritatie als je voelt dat de toon weer net niet oké is,

de pose die je uitprobeert voor straks als het op camera opgenomen wordt.

En midden in een zin, als jij je eigen ogen ziet, en je het even niet meer weet,

val je stil. Je valt een paar seconden helemaal stil en begint als vanzelf tegen

jezelf te spreken.

“Hou jezelf niet voor de gek. Je kunt wel net doen of volgend jaar weer knallen

 wordt en we de boel weert gigantisch op de rit gaan krijgen en dat wil je ook

 echt. Maar ga niet aan de pijn voorbij, de moeite, ook voor jou.

 

 Stel je voor dat je nu eens een verhaal vertelt dat echt over jou gaat en het

 afgelopen jaar. Ja, ik weet dat jij denkt dat niemand daar op zit te wachten.

 Maar misschien zitten ze daar juist wél op te wachten.

 

 Toegegeven, ze zijn het niet gewend en het heeft een bepaalt risico. Er zullen

 mensen raar staan te kijken. Dat net jij in de kerstspeech je eigen moeite

 dit jaar gaat uiten.

 

 En er zullen mensen zijn die dat prachtig vinden. Een daad van moed en ook

 een daad van realisme.

 

De andere speech

‘Ik heb nieuws voor jullie: ik ben dus ook een mens. Ik heb thuis ook pennen

kapot geknepen, ik ben ook uitgevaren naar mijn kinderen en ja, ook ik heb

juist momenten gekend van ongekende nabijheid in mijn gezin.

 

Iedere keer als wij afscheid namen van iemand, voelde dat als persoonlijk

falen. Ik die nota bene zei dat we hier met z’n allen wel doorheen zouden

komen. Dat is niet gelukt en dat reken ik mijzelf aan.

 

Vooral het afscheid van Frans viel me zwaar. Drieëntwintig jaar was hij bij

ons. Hij heeft mij nog rondgeleid toen ik hier kwam werken! Ik heb daar

wakker van gelegen en meer dan één traan gelaten.

 

En ik weet en voel dat jullie denken: ‘als Frans weg kan, dan kan dat mij

Ook gebeuren. Mensen , ik zou niets liever doen dan verzekeren dat

Alle banen gegarandeerd zijn de komende periode.

 

Ik wil niets liever dan positief vooruit kijken. En ik kan niets garanderen.

Natuurlijk heb ik een mooi verhaal van schouders er onder en met z’n

allen verantwoordelijkheid nemen. Daarvan kennen jullie mij, toch???

 

En daar sta ik ook achter!

Maar weet dat ook dit speelt en ik mij in een spagaat voel.

 

En ik ben eigenlijk wel benieuwd naar de verhalen van jullie. Hoe het was voor

jullie dit jaar. En dat dát het startpunt is om verder te denken, te bewegen, te

werken.

 

Daarin zie ik ook de sleutel voor de komende tijd. Want we starten allemaal

vanaf een andere punt. En hoe beter we dat in kaart hebben, hoe beter we

kunnen kijken naar de toekomst.

 

Dan wordt het ons verhaal dat we opnieuw gaan bouwen. Ik zal daar ook

mijn bijdrage aan leveren. Met alle klunzigheid en succesjes die daarbij horen.

Ik wens ons een prachtig nieuw jaar toe.”

 

Dan stoppen de woorden.

Je ziet jezelf en er verschijnt onwillekeurig een glimlach op je gezicht.

Je wenst jezelf dat dit opgenomen was op camera.

Je neemt je voor dit element mee te nemen in de ‘echte’ speech.

Als je de kamer inloopt voor de opnames voel jij je rug weer rechten.

Tenminste, dat hoop ik, want dan kun je er iets mee doen. Voor in de

‘echte’ speech.

Met een leiderschapsgroet,

Gerrit Streekstra.

www.gerritstreekstra.nl

info@gerritstreekstra.nl