7 januari 2021.

De wet van Maier: voor visionaire leiders die hard voor de troepen uit lopen.

Gisteren sprak ik een collega / vriend / directeur / eigenaar van een coachbedrijf. Ik had hem al een poos niet gezien en was benieuwd hoe hij het heeft gedaan afgelopen jaar.

Dus ik fietste van Utrecht naar Hilversum om daar een paar uren over de Hilversumse heide te dwalen met hem en de hond. Ja, voor mij is bewegen juist nu erg belangrijk, om mijn hoofd leeg te maken en mijn lijf goed te voelen.

Hij vertelde zijn verhaal van het jaar. Een bedrijf dat met vallen en opstaan probeert een prachtig product te verkopen. Een product dat vele coachsessies overbodig maakt, omdat het snel inzicht geeft in de fundamentele issues waar iemand mee worstelt.

‘Broodroof.’

Ik kan daar uit privacyoverwegingen niet diep op ingaan, maar wat hij vertelde was schokkend en iets dat ik helaas al vaker meemaakte: als hij bij een bedrijf komt en hij legt uit wat hij doet, zijn mensen erg enthousiast: in een paar uren weten mensen wat

hen werkelijk drijft, waar ze al langer mee zitten en hoe ze daar bewust mee om kunnen gaan!

Maar ja, dan realiseert de HRM manager of de interne coach van dat bedrijf zich dat waar hij of zij al weet ik hoe lang aan sleurt, met dit product snel op tafel komt. En dat vinden ze niet zo leuk, om het zachtjes uit te drukken. Mijn collega / vriend zei:

“Dat zien ze als broodroof en dan haken ze af. Ik hoorde van een paar collega’s dat het een prachtig product is, maar te vroeg komt. Blijkbaar loop ik te ver voor de troepen uit. ”

Met andere woorden: je bent te goed, dit kan niet waar zijn, ik ga het niet eens uitproberen, dit valt buiten mijn voorstellingsvermogen, dit is idioot, het zal wel weer een vorm van kwakzalverij zijn en andere innerlijke stemmen die dit alles afwijzen.

Mijn eigen ervaring.

Dit heb ik vaker aan den lijve ondervonden. Niet met dit product uiteraard ( ik ga het met hem uit nieuwsgierigheid zeker uitproberen! ), maar op een andere manier, namelijk aan het einde van een eerste sessie met iemand die ik coach.

Vaak gaat het zo hard in wat ik zie en bespreek met iemand, dat we in een half uur al tot de kern zijn doorgedrongen. Dat heeft te maken met dat ik mensen van buiten naar binnen scan ( geen paniek, je hoort niks zoemen of zo…..) en meteen het hele plaatje zie.

Dat leidt soms tot verbazing, bewondering én tot afwijzing. Zo ben ik ( confession time…) een paar keer een opdracht kwijtgeraakt omdat de organisatie zei:

• Dat ze nog niet toe waren aan mijn manier van werken
• Dat Gerrit veel te diep op de materie inging
• Dat Gerrit niet begrijpt hoe het hier werkt

Frustrerend, maar wel een leermoment….

Herken je dit?

Nu naar jouw situatie als leider. Ik ben vaak leiders tegengekomen die te ver voor de troepen uitrennen. Leiders die een heldere visie hebben, die weten waar de toko over drie tot vijf jaar moet staan, die weten hoe dat er uit ziet en daar als een malle aan gaan werken.

En hoe vervelend is het dat juist die ultieme kwaliteit tegen je gaat werken!

Voor die mensen heb ik een simpele rekensom. Het is geen rocket science, maar wel een kader waar je goed gebruik van kunt maken. Het is de wet van Maier, die de volgende formule hanteert: E = K x A.

Het effect van wat je doet is de kwaliteit maal de acceptatie. Dus stel dat jij een plan hebt dat volgens jou 100% werkt; het is goed bedacht, goed uitgewerkt, sluit aan bij de ontwikkeling van de markt, kan ook gerealiseerd worden door je medewerkers, kortom, helemaal spik en span.

Nu nog even implementeren….

En het gebeurt niet. Omdat de medewerkers het niet zien, niet zien zitten, zich vasthouden aan oude patronen, de voordelen niet ervaren, bang zijn, zeggen dat het voor hun afdeling niet zo werkt, enfin, ik kan nog wel even doorgaan.

Tsja. En nu? Want 100% maal 0,1 acceptatie op een schaal van 0 tot 1 is 10.

Stel dat je aan die acceptatie zou werken. Stel dat je het voor elkaar krijgt om de acceptatie naar 0,7 te krijgen, maar dat de kwaliteit van je voorstel de helft is.

Jij denkt misschien: mooi niet!

Maar ja, 50% maal 0,7 is wel 35. Geen 10. En dat is wat ik heb geleerd van mijn ervaringen als ik te hard voor de troepen uitliep: kijken wat er op dat moment kan en van daaruit groeien. Weten waar je medewerkers staan en dát als startpunt nemen.

Vaak zie ik andersom gebeuren: “Wat wil ik en wat moeten mijn medewerkers dan kunnen en doen wat ze nu nog daarvoor niet kunnen en doen.” Ik kan je vertellen dat de succesratio in mijn ervaring dan  niet zo goed is. Of dat in ieder geval de stroperigheid over wat jij wil irritant voor je kan zijn.

En mijn vriend / collega? Die past zich ook aan op de wensen van de markt: hij gaat een andere insteek nemen, die klanten wél accepteren en zijn kans op succes vergroten. Tevreden peddelde ik terug naar Utrecht.

Ben jij die leider die snel denkt, voelt en handelt? Probeer dan eens een half uurtje Gerrit uit. Misschien dat je me bij kunt houden…..;)

Tot morgen!