2 januari 2021.

De leider en zijn bodem en over de natuurkunde van het hart.

Het duizelt me.

Ik zit aan de keukentafel van mijn vrouw ( we wonen niet samen én zijn getrouwd ) en er zijn minimaal 365 mogelijkheden om

dit dagboek te beginnen.

• Een bericht uit de actualiteit gebruiken ( Hugo de Jonge leent zich daar over het algemeen uitstekend voor )

• Een verhaal uit mijn privé archief ( bijvoorbeeld de wandeling met mijn vrouw deze ochtend, die haar ;en mij altijd inzichten geeft )

• Een ervaring uit mijn coachings praktijk, waar leiders vaak voor prachtige voorbeelden zorgen waar jij iets aan hebt

• Uit het arsenaal putten wat ik tot nu toe geschreven en gefilmd heb voor en over leiders

• Gedichten, liedjes, fladderende vogels die in de lucht met elkaar vechten, blaffende honden met blaffende baasjes, alles kan ik inzetten om je te

helpen met je leiderschap.

( ‘hier heeft tot nu toe nog niemand iets aan, Gerrit’ dreunt het in mijn hoofd )

Ik merk dat managers en leiders vaak voor dilemma’s komen te staan: waar moet ik aandacht aan geven, wat kan ik even laten liggen, wat heeft prioriteit,

ben ik in staat naast het blussen van brandjes ook te kijken naar het in de fik staande gebouw, laat staan dat er tijds is voor de fundamenten?

Eigenlijk is er in zo’n situatie maar één voor de hand liggende oplossing: beginnen bij de basis. Hier dus een korte cursus ‘doelen vanaf de pizzabodem’. Daarmee

bedoel ik dat je soms met de salami en de kaas en de kappertjes begint, zonder te weten of er wel een voedingsbodem is. Die ga ik nu ‘even’ met je kneden tot een stevige pizzabodem. In onderstaande link geef ik daar een persoonlijk voorbeeld van.

https://youtu.be/z2PYgdCNBy0

Sommigen denken dat ik zo’n ‘stemmingmakerij’ voorbereid en dat ik al weet wat ik ga doen; niets is minder waar, vraag maar aan mijn vrouw. Zij maakt dit regelmatig met me mee en ervaart dit ook zo in zichzelf. Sterker nog, zij zag mij voor het eerst in een toen ik een workshop over ‘de onderstroom’ gaf.

Daarmee bedoel ik: gedachten, gevoelens en gedrag dat in de organisatie niet echt zichtbaar is, maar wel een grote rol speelt. En waar leiders vaak niet de vinger

achter krijgen! Ga ik ongetwijfeld nog over schrijven en filmen. Enfin, zij ziet mij dus de oefening doen waar jij hopelijk net naar heb zitten kijken

en ik vroeg aan de deelnemers of ze er eentje herkenden. En ja hoor, de meesten herkenden er wel één of misschien zelfs twee.

Mijn vrouw zet grote ogen op en zegt: ‘maar ik herkende ze allemaal!’ Later zei ze tegen me dat het een grote opluchting voor haar was. Er was nóg

iemand was die zoveel stemmen tegelijkertijd in zich had!

En welke stemmen herkende jij?

Laat je ze klinken?

Komen ze vaak langs?

Of denk je: man, wat overdreven?

Dan nu, ter afsluiting en de vermaek, een Haiku over, ja over eigenlijk een natuurkundige wet; dat is de wet van behoud van energie. Die zegt dat er eigenlijk nooit iets verloren gaat, maar in de één of andere vorm bewaart blijft en zich gaat manifesteren.

Zo zie ik onze eigenschappen als de ‘natuurkunde van het hart’. Voor mij is een eigenschap een verzameling van gedachten, gevoelens en gedrag. Tezamen vormen ze daadkracht, inlevingsvermogen, humor, hulpvaardig, egocentrisch enzovoort et cetera.

Niets daarvan gaat verloren in je. Dus onderdrukken heeft geen zin. Sterker nog, ik geloof dat wat jij onderdrukt, op een gegeven moment jou gaat onderdrukken. Ik zeg: kijk het in het gezicht aan en doe er iets mee!

Hier dan de Haiku:

Het hart onthoudt het;

de kleinste rimpeling blijft

en groeit in stilte

Fijne dag en tot morgen!