15 januari 2021.

Het andere vaatje: dingen doen die je niet durft. Gedichten over ontmoetingen met leiders.

Vandaag doe ik iets wat ik heel graag zou doen als ik het durfde.

Maar ik durf het dus niet.

En ik doe het dus wel.

Ik ga gedichten over ontmoetingen met leiders schrijven en posten.

Je zegt misschien: big deal. Doe het gewoon. Mij boeit het niet zo. Waarom is dit zo eng voor je…..enzovoort et cetera.

Nou, er zit een scherpe angel in mijn hart die gaat bewegen zodra ik dit überhaupt overweeg. Want creativiteit, kunstachtige uitingen en dus ook gedichten, hou ik het liefst in het domein van mijn privé leven.

Schuifdeurdingetje.

Leuk voor er bij, maar niet je chore business. Hobby’tje.

Maar ja, ik moet wel, want twee dagen geleden slingerde ik een bericht de deur uit over creativiteit, John Cleese en de ministry of silly walks. Voor degenen die dat filmpje hebben gemist, hier nog eens de link.

https://youtu.be/BoIdEjdZIls

Tsja, en als John dát durft, dan kan ik toch wel wat rijmelarij ophoesten?

Enfin, genoeg gedraald en vooruit met de geit. Het zijn dus een paar haiku’s geworden.

Dit is wat Wikipedia er over zegt:

Haiku (俳句; meervoud: haiku of haiku’s) is een Japanse dichtkunst, geschreven in drie regels waarvan de eerste regel 5, de tweede regel 7 en de derde regel weer 5 lettergrepen telt. De haiku drukt, in de klassieke vorm, een ogenblikervaring, een vingerhoed vol emotie, waarin weinig ruimte is voor ontledingen

Met andere woorden: niet gaan begrijpen, maar tot je laten komen….

Het zijn korte impressies van leiders die ik ontmoette. Vaak wordt in de eerste paar secondes veel bepaald. En soms zeggen medewerkers terloops dingen die meer zeggen dan dikke leiderschapsrapporten.

Ze schudt mij haar hand
Haar hoofd slaat naar achteren
Haar ogen sluiten.

Hij geeft mij zijn hand
En een tweede komt er bij
Wij kijken niet weg.

“Als hij binnen komt
knijp ik mijn billen bijeen”,
zegt de collega.

“Zij doet het heel goed.
De mannen trappen er in.”
Haar woorden spugen.

We nemen afscheid.
Lang daarna voel ik haar lach
rusten op mijn huid.

Hij wordt persoonlijk.
Zijn verhaal raakt me enorm,
maar bleek later vals.

Hij schreeuwt tegen me
dat niemand hem meer begrijpt.
Ik ben bang voor hem.

Hij is nieuwsgierig
naar wat hij zelf niet goed ziet
en wil steeds leren.

Na een lange dag
Dansen we wild op de vloer.
Zijn masker ligt thuis.

Geef je op voor een gratis sessie om te kijken hoe jouw impact kan groeien op info@gerritstreekstra.nl   Of geef je op voor de leiderschapsberichten, die ik vrijdag naar je toe stuur: een aantal blogs en vlogs zoals deze met inzichten, tips en verhalen over leiderschap.

Tot morgen!