11 januari 2021.

Spelen met kinderen in een park: voor mij een les in leiderschap.

Zondagmiddag, in een park in Utrecht. Ik ga met de zonen van mijn vrouw spelen. ( het ‘dynamische duo’ van 8 en 5, of nee, sorry, ik moet ‘bijna 6’ zeggen ) Skaten, verstoppertje spelen en uiteraard, tikkertje in de bosjes. Het begint natuurlijk met een fikse onderhandeling over waar we mee beginnen. En het is heel gek, maar als de ene zegt dat we met tikkertje beginnen, wil uiteraard de ander graag met verstoppertje beginnen.

Of iedere andere mogelijke combinatie die niet met elkaar strookt.

Dit gaat zo de hele tijd door; hoe lang we nog met iets bezig zijn, wat de regels zijn van een spel, hoeveel Tesla’s de ene en de andere ( altijd meer….) heeft geteld, waarom iemand wel of niet getikt is, of we nog een keer naar de speeltuin mogen, dat het niet eerlijk is allemaal, dat….

Nu ja, lijkt me wel duidelijk, toch?

En ik zit dan altijd een beetje in een spagaat. Want ik wil er een ‘succesvolle’ middag van maken. Wat zijn mijn criteria die tot dat succes leiden?

• De kids hebben plezier gemaakt
• Iedereen is aan zijn trekken gekomen
• Ze zijn niet over me heen gelopen, maar ik heb op een natuurlijke manier mijn grens aangegeven
• Ze vinden me nog steeds leuk
• De boys hebben elkaar niet te vaak in de haren gevlogen
• We hebben kunnen doen wat we hebben voorgenomen, of nee, wat ik in mijn hoofd had gepland.

Mijn vraag is: welk punt heb ik gemist, overgeslagen, niet gezien, geen aandacht aan besteed?

Misschien wel precies dezelfde als wanneer je een toko hebt te runnen: want was is nu precies het verschil tussen jouw organisatie en een middagje met de boys? Ik snap het, de dingen waarmee jij te maken hebt zijn echt wat wel complexer en jouw beslissingen hebben veel meer gevolgen. Maar ook in jou geval wil je iets bereiken en werken er mensen en omstandigheden, laat ik het voorzichtig uitdrukken, niet altijd lekker mee. Toch?

• Een MT dat ‘ja’ zegt en ‘nee’ doet
• Een aantal afdelingen die niet lekker boteren
• Jij hebt een idee, een visie, een beeld van hoe het er uit ziet en het gaat totaal anders, qua tempo, qua commitment, qua output
• Jij bent ze alweer drie stappen voor en kijkt achterom waar ze toch blijven

Terug naar het park.

Eén van de valkuilen waar ik in trap met ‘het dynamische’ duo is dat ik op mijn strepen ga staan. In het begin ben ik best flexibel en relaxed. Maar in de loop van de middag merk ik dat ik geïrriteerd raak, dat ik moe word van de constante competitie, het vergelijken, de strijd. En dan gebeurt er wat ik dus niet wil, maar op een gegeven moment niet tegen kan houden:

• Ik wordt chagrijnig
• Ik schreeuw een keer
• En natuurlijk; ik zeg gewoon dat we het zo doen omdat ik op de rode knop druk als directeur van het gezelschap

EN NU IS HET AFGELOPEN!

Mijn  vraag is weer: welk punt heb ik toch gemist?

O jaaaaa, denk ik achteraf. Ik ben MIJZELF VERGETEN. In de vaart der volkeren ben ik zo gefocust op het goed managen van deze situatie, dat ik niet door heb hoe het met mij gaat.

Als jij dat iedere moment van de dag kan: chapeau!

Mij lukt dat niet. En dan bedoel ik vooral wat ik ervaar op dat moment. Wat ik vaak doe in mijn hoofd, is dat ik tegen mijzelf zeg hoe ik me voel, maar dat niet hardop zeg. Dus ik zeg tegen mijzelf ‘ik baal dat er steeds maar weer onderhandelt moet worden ‘ en ik zeg ‘we doen het gewoon zo!’

En nee, je snapt, daar wordt het niet beter van…….misschien dat jij er bij je medewerkers mee wegkomt, maar ik zeker niet. Kijk, ik zeg niet dat ze over alles mogen beslissen en dat ik niet op mijn strepen mag staan. Ik denk dat het je helpt wanneer je eens, in het moment, uitspreekt wat er met je gebeurt. Het klinkt te simpel voor woorden, ik vind het soms verdomd lastig.

En ons dynamische duo?  Die hebben een topmiddag gehad, daar ben ik van overtuigd. Ja, ze zeuren, draaien, sputteren tegen, klagen, jennen. En ja, we spelen, lachen, juichen, doen high fives, houden elkaar voor de gek, stoeien.

Spelen.

Geef je op voor mijn leiderschapsberichten: iedere vrijdag een setje blog en vlogs van mijn hand met verhalen, tips en reflecties van mijn ervaring met leiders. Dat kan op info@gerritstreekstra.nl

Tot morgen!